هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه مدیریت کلاس درس مجازی و خودکارآمدی با میانجیگری خود رهبری معلمان مدارس ابتدایی استان مازندران بود. تحقیق حاضر از نوع تحقیقات توصیفی – پیمایشی است و ازنظر هدف از نوع تحقیقات کاربردی است که به روش مدل سازی مبتی بر مدل معادلات ساختاری انجام شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی معلمان مدارس ابتدایی استان مازندران بود که به تعداد ۱۲۰۰۰ که از بین آنها ۳۷۲ نفر براساس جدول مورگان به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند، برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه مدیریت کلاس درس مجازی کشاورز، میرمقتدایی و نییری (۲۰۲۲)، پرسشنامه خود رهبری هوگتون و نک (۲۰۰۲) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) استفاده شده است. برای بررسی فرضیه‌های تحقیق از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است، نتایج نشان داد که بین مدیریت کلاس درس مجازی و خودکارآمدی معلمان مدارس ابتدایی استان مازندران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (75/4T= و 40/0 P=)، بین مدیریت کلاس درس مجازی و خود رهبری معلمان مدارس ابتدایی استان مازندران رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (37/11T= و 68/0 P=)، همچنین بین خود رهبری و خودکارآمدی معلمان مدارس ابتدایی استان مازندران رابطه وجود دارد (37/4T= و 31/0 P=)، در نهایت خود رهبری در رابطه بین مدیریت کلاس درس مجازی و خودکارآمدی می تواند نقش میانجی را ایفا کند.
