محوطه باستانی ناتل در روستای ناتل کنار علیا از توابع شهرستان نور و به فاصله شش کیلومتری جنوب غربی آن در غرب استان مازندران قرار گرفته است. بر اساس منابع مکتوب تاریخی، این شهر در دور ه ی عباسیان از بزرگ ترین شهرهای طبرستان محسوب می شده و دارای پادگان نظامی بوده است. به دلیل اهمیت این محوطه تاریخی، علاوه بر بررسی های باستان شناسی انجام شده، تاکنون سه فصل کاوش در سال های 1387، 1389 و 1395 در این محوطه به انجام رسیده است. مقاله حاضر بر یافته های سفالی فصول اول و دوم این کاوش ها متمرکز است که در طی آن ها، در کنار دیگر یافته ها تعداد 2166 قطعه سفال لعاب دار و بدون لعاب به دست آمده است. گاهنگاری نمونه های مذکور و به تبع آن آگاهی دقیق تر از دوره های استقراری محوطه، شناخت هر چه بهتر و بیشتر سفال این محوطه به طور اخص و سفال دوران اسلامی مناطق حاشیه جنوبی دریای مازندران به طور اعم و آگاهی از میزان مشابهت و تفاوت سفال های به دست آمده از این محوطه با مراکز عمده سفالگری دوران اسلامی نیازمند مطالعه دقیق و همه جانبه این نمونه ها در قالب طبقه بندی، گونه شناسی و مقایسه گونه شناختی بود که در قالب این پژوهش به انجام رسید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که غالب نمونه های موردمطالعه به سده های اولیه و میانی اسلامی تعلق دارند؛ با این توضیح که نمونه های دوره ایلخانی و تیموری کمیت به مراتب کمتری را نسبت به سده های پیشین در این مجموعه به خود اختصاص می دهند.
