فولکلور یا فرهنگ عامّه مجموعه ای از باورها و آداب و رسوم است که همه ی افراد جامعه را اعم از پیر تا جوان و هر قشری را از تحصیل کرده و غیره در برمی گیرد، تا جایی که برخی از باورها یا آداب و رسوم فارغ از آن که نوعی روایت یا آیه ای از قرآن باشند، در اذهان توده به منزله یک اصل مورد اعتنا نهادینه شده اند. ملک الشعرای بهار به عنوان شاعری برخورداراز روحیه ا ی سیاسی و آزادیخواهانه که هرگز از اجتماع ، وطن و اخلاقیات غافل نبوده و از همه ظرفیتهای موجوداز جمله امکانات فرهنگ عامه درسه سطح گفتار و کردار و پنداربهره برده است. هدف از جستار پیش رو که به روش توصیفی –تحلیلی برای نخستین بار سامان یافته ، پس از نگاهی اجمالی به عناصر فرهنگ عامه در دیوان بهار، به بازنمود و شرح فرهنگ عامه پندار محور در اشعار اومی پردازد. آن چه از این جستجو به دست آمده حاکی از آن است که بهار در حوزه فولکلورهای پنداری به عناصری چون،طلسم و جادو، تعویذ و حرز، ورد و افسون، دعا و نفرین، اخترشناسی و فال بینی، چشم زخم و... در خلق مضامین و تبیین آرا و اندیشه ها و عواطف خود ناظر بوده است.
