مکتب رمانتیسیسم در اواخر قرن هجدهم در اروپا و در برابر مکتب عقل گرای کلاسیسیم به وجود آمد. این مکتب، زمینه های گوناگونی مانند ادبیّات، فلسفه، علوم اجتماعی و سیاسی، هنر و ... را در بر می گیرد. اوج رمانتیسم، در اروپای قرن نوزدهم بود اما بعد ها به سرتاسر جهان رسید و کشورهای دیگری را تحت تأثیر قرار داد. ایران نیز مانند سایر کشورها، تحت تأثیر این مکتب قرار گرفت. محققان برآنند که رمانتیسم در ادبیات معاصر ایران با «ایده آل» عشقی و «افسانه» ی نیما یوشیج آغاز شد. بعدها شاعران دیگری تحت تأثیر این مکتب، شعر سرودند. فردگرایی و توجه به هویت فرد، از تأثیرهای رمانتیسم بر جهان مدرن است. اتوبیوگرافی یا خودزندگی نامه، نوشته ای است که نویسنده از ذهن و زندگی شخصی خود حکایت می کند. امیری فیروزکوهی، از شاعران سنت گرای معاصر است که در انواع قالب ها شعر سروده و اغلب شعرهای وی نیز روایتی از زندگی شخصی و هنری و به تعبیری حسب حال اوست که ماهیتی رمانتیکی دارد و سرشار است از احساس درد و غم و رنج و اندوه و نا امیدی و ... . این جستار به روش توصیفی تحلیلی انجام پذیرفته و از جمله نتایج این پژوهش می توان جلوه هایی از رمانتیسم، همچون؛ احساس گرایی، طبیعت گرایی، نوستالژی، میل به سفر و ... را در اشعار زندگی نامه ای وی ذکر کرد، هم چنین می توان به وجود تصویرهای رمانتیکی در شعرهای اتوبیوگرافیک امیری اشاره نمود.
