با وجود پتانسیل بسیار بالای ایران در تولید برق از سیستمهای خورشیدی فتوولتاییک، انتشار این سیستم ها بسیار کند است. پژوهش حاضر که در بازه ی زمانی1397-1395صورت گرفته، با ترکیب رویکردهای چند سطحی و نظام نوآوری فناورانه، در پی شناسایی و بررسی موانعی برآمده که رژیم اجتماعی – فنی برق فسیلی ایران در بستر تاریخی و فرهنگی خود موجبات عدم گذار به سیستم های خورشیدی فتوولتاییک را فراهم آورده اند. بدین منظور، در مرحله نخست، ابتدا پس از مرور ادبیات، مصاحبه با خبرگان و سپس تحلیل مضمون داده های حاصله، موانع گذار با تاکید بر رژیم شناسایی شدند و سپس از تکنیک دلفی فازی جهت آزمون نتایج و خبره سنجی استفاده گردید که نهایتا 10 مانع در 4 دسته ی اقتصادی، نهادی، سیاسی و فنی طبقه بندی شدند که از جمله ی آنها می توان به کنترل بازار توسط رژیم حاکم، بکارگیری استراتژی های گفتمانی ، تنظیم مقررات و استانداردها و ... اشاره کرد. در مرحله ی دوم نیز مصاحبه با خبرگان و استفاده از روش تحلیل و توسعه گزینه های استراتژیک (سودا) مشخص کرد که این موانع بیشترین تاثیر را بر کارکردهای مشروعیت بخشی، تخصیص منابع و جهت دهی به سیستم داشته اند. در نهایت نیز تعدادی سازوکار برای غلبه بر این موانع پیشنهاد گردید.
