پژوهش حاضر به دنبال ارائه راهکارهای سیاستی برای شبکه‌های همکاری علمی براساس آسیب‌شناسی الگوهای موجود در کشور و الگوهای موفق جهانی می‌باشد. .این پژوهش به صورت ترکیبی (کیفی _کمی) انجام شده است. در ابتدا به تحلیل مصاحبه 19 نفر از پژوهشگران و خبرگان فعال در حوزه شبکه های همکاری علم و فناوری پرداخته شده است. این افراد به صورت هدفمند انتخاب شدند و از طریق مصاحبه-های عمیق و نیمه‌ساختار یافته داده‌ها گردآوری شدند و با روش نظریه داده بنیاد و با استفاده از نرم افزار MAXQDA مورد تحلیل قرار گرفته‌اند. پس از تحلیل داده ها تعداد 112 مفهوم اولیه، 19 مقوله فرعی و 6 محور بدست آمدند و پس از طراحی مدل، در بخش کمی با بکارگیری روش ISM به تحلیل ارتباط بین شاخص ها پرداخته شده است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این است که راهکارهای سیاستی الگوهای شبکه همکاری علمی و نوآوری کشور در 5 مورد راهبرد برنامه‌های شبکه، تقویت هم افزایی در اعضای شبکه، ایجاد مدیریت اثربخش شبکه، ایجاد درک مشترک در بین اعضای شبکه و ارزیابی کارکرد شبکه ها می‌باشند.
