شرکت ها امروزه با شرایطی از قبیل محیط های بسیار آشفته، تغییر سریع تکنولوژی، تجدید ساختار بازار و جهانی شدن مواجه هستند. همه این چالش ها آنها را وادار می کند تا سازماندهی خود را از بخش فروش به سیستم زنجیره تأمین تغییر دهند. مدل های کسب وکار جدید و آنهایی که قبلا ایجاد شده اند، در حال تعریف مجدد خود برای تناسب با چالش های جدید بازار هستند. از این رو در محیط کسب و کار بسیار رقابتی، موفقیت یک شرکت به طور مستقیم از ظرفیت خود شرکت در ایجاد ارزش نشأت می گیرد و ظرفیت های شرکت تنها شامل تولید و فروش و ترویج نمی شود. بخش بندی تأمین کننده در حال حاضر یک رویکرد استراتژیک برای شرکت هایی است که تعداد زیادی تأمین کننده دارند. در واقع به جای برخورد جداگانه با هر تأمین کننده، خریدار می تواند مجموعه ای از قوانین را برای تعامل با مجموعه ای از تأمین کننده ایجاد نماید. در این راستا پژوهش حاضر به ارائه تعریف جامعی در مورد مفهوم بخش بندی تأمین کنندگان و معرفی مدلهای موجود در این زمینه می پردازد.
