هدف پژوهش حاضر بررسی نقش ابعاد مشارکت والدین در انگیزش تحصیلی دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهر بابل بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل والدین و دانش آموزان پایۀ ششم ابتدایی شهر بابل در سال تحصیلی 97-1396 بوده است. نمونه آماری 273 نفر از دانش آموز ان و والدینشان است که بر اساس نمودارهای مایلز و شولین و به شیوه تصادفی خوشه ای یک مرحله ای انتخاب شده اند. برای گرد آوری داده ها، از پرسشنامه مشارکت والدین گرور (2015) و انگیزش تحصیلی گوای و همکاران(2005) استفاده شده است. نتایج نشان داده که دو بعد مشارکت در خانه و مشارکت در مدرسه با انگیزش درونی در درس خواندن، نوشتن و ریاضیات رابطه مثبت دارد، اما بعد ارتباط خانه و مدرسه ارتباطی معنادار با انگیزش درونی ندارد. مشارکت در خانه رابطۀ منفی با تنظیم بیرونی در درس نوشتن دارد. هر سه بعد مشارکت والدین با تنظیم مشخص شده در دو درس خواندن و نوشتن رابطه مثبت دارند، اما در درس ریاضی این رابطه مشاهده نشده است. نتایج مدل نشان داد مشارکت والدین بر انگیزش درونی و تنظیم مشخص شده تأثیر مثبت دارد. بر اساس تحلیل رگرسیون هیچ یک از ابعاد مشارکت والدین در پیش بینی تنظیم بیرونی نقش ندارد، اما مشارکت در خانه قدرت پیش بینی انگیزش درونی و تنظیم مشخص شده را دارد. با توجه به تأثیر مثبت مشارکت والدین بر انگیزش تحصیلی دانش آموزان، تقویت مشارکت والدین می تواند به بهبود یادگیری دانش آموزان کمک کند.
