مقدمه: پیشرفت تحصیلی یکی از مهمترین معیارهایی است که در بررسی توانایی دانشجویان برای اتمام تحصیالت دانشگاهی و رسیدن به مرحله فارغ التحصیلی نقش قابل توجهی را ایفا میکند. در این بین، از جمله عوامل مؤثر در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان، نگرش آنها به یادگیری الکترونیکی و خودتنظیمی میباشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط نگرش به یادگیری الکترونیک و خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شده است. روش بررسی: روش پژوهش از نوع پیمایشی سال 1395-1396 است. جامعه مورد مطالعه، دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی بابل به تعداد 3400 نفر میباشند. حجم نمونه، شامل 321 نفرکه با شیوه نمونهگیری طبقهای تصادفی انتخاب شدند. جهت جمعآوری دادهها پرسشنامه یادگیری الکترونیکی والتونن و همکاران)2009 )و پرسشنامه خودتنظیمی برنارد و همکاران )2009)؛ استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطالعات از نرم افزارPLS و SPSS استفاده شده است. نتایج: نتایج مدل معادالت ساختاری بر اساس رویکرد حداقل مربعات جزیی نشان داد که نگرش به یادگیری الکترونیکی بر خود تنظیمی و پیشرفت تحصیلی و همچنین خودتنظیمی بر پیشرفت تحصیلی تأثیر معناداری داشت. در خصوص بررسی متغیرهای تحقیق با توجه به سال ورودی نیز میان دانشجویان در نگرش و خود تنظیمی اختالف معناداری وجود داشت. بطوریکه دانشجویان سال چهارمی و باالتر نسبت به سایر دانشجویان نمرات باالتری را کسب نمودند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش، نگرش به یادگیری الکترونیکی و خود تنظیمی تأثیر مثبت و معناداری بر پیشرفت تحصیلی دارند. بنابراین نگرش مثبت دانشجویان نسبت به یادگیری الکترونیکی به آنها کمک خواهد کرد تا فنون خودتنظیمی بیشتری را در یادگیری به کار گیرند و در نهایت پیشرفت و موفقیت بیشتری را بهدست آورند.
