هدف پژوهش حاضر شناسایی و اعتباریابی ویژگی‌های عناصر برنامه‌درسی سبز در سیستم آموزش و پرورش می‌باشد. رویکرد پژوهش حاضر، ترکیبی از نوع اکتشافی متوالی و روش پژوهش در بخش کیفی، مطالعه موردی بوده است. مشارکت‌کنندگان؛ اساتید متخصص برنامه-درسی، فعالان محیط زیست و دبیران زیست بودند که با ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته با 20 نفر از طریق نمونه‌گیری هدفمند به اشباع نظری رسید. اعتبار و روایی پژوهش براساس اعتبار، انتقال‌پذیری، قابلیت اطمینان و قابلیت تأیید، بررسی و تأیید گردید. روش تجزیه و تحلیل داده-ها، تحلیل مضمون(فراگیر، سازمان‌دهنده و پایه) بود. نتایج به‌دست آمده در قالب 126مضمون پایه، چهار مضمون سازمان‌دهنده مرحله اول، 24مضمون سازمان‌دهنده مرحله دوم و یک مضمون فراگیر، طبقه‌بندی شد. مضامین سازمان‌دهنده مرحله اول؛ شامل عناصر هدف، محتوا، راهبردهای یاددهی-یادگیری و ارزشیابی بوده است. مضامین سازمان‌دهنده دوم در بخش اهداف و محتوا شامل؛ آب، هوا، اقلیم، تنوع زیستی، اکوسیستم‌های طبیعی، پسماند، خاک و انرژی و در بخش راهبردهای یاددهی-یادگیری شامل؛ ویژگی‌های معلم، ویژگی‌های دانش‌آموز، مواد و منابع، فضای آموزشی و روش تدریس بوده است. ضمن اینکه در مضمون سازمان‌دهنده آخر به ارزشیابی دانش، مهارت و نگرش پرداخته شده است. روش پژوهش در بخش کمّی، توصیفی پیمایشی بوده است که براساس داده‌های بخش کیفی مقیاس تدوین گردید. جامعه‌آماری این بخش؛ شامل 380 نفر از معلمان دوره ابتدایی استان مازندران بود که براساس جدول نمونه‌گیری مورگان و به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. در نهایت، براساس چارچوب برنامه‌درسی سبز طراحی شده در بخش کیفی، مقیاس تدوین شد که در بردارنده چهار مؤلفه اصلی هدف، محتوا، راهبردهای یاددهی-یادگیری و ارزشیابی با طیف لیکرت پنج درجه‌ای(خیلی زیاد، زیاد، متوسط، کم و خیلی کم) بوده است. روایی محتوایی بر اساس CVR 82/.به‌دست آمد. داده‌ها در دو سطح توصیفی(فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی(تحلیلی عاملی تأییدی) با نرم افزار SPSS-25 تحلیل شدند. نتایج در بخش کمی، نشان داد همه‌ی مؤلفه‌ها دارای بار عاملی مطلوب بوده که نشان‌دهنده برخورداری از دقت اندازه‌گیری کافی ابزار سنجش مربوط به این مفاهیم است.
