تولید برق‌آبی به افزایش رشد اقتصادی و بهبود شاخص‌های توسعه منطقه‌ای کمک می‌کند، و به دلیل عدم انتشار مستقیم گازهای گلخانه‌ای، مزیت‌هایی محیط‌زیستی نیز دارد. با این حال، تغییرات ناشی از ساخت سدها و مداخلات در سیستم‌های آبی می‌تواند به کاهش منابع آبی طبیعی و خشکی زمین‌های پیرامون منجر شود، که این شرایط یکی از دلایل اصلی افزایش ریزگردها در مناطق نزدیک به سدها می‌باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر تولید برق‌آبی بر رشد اقتصادی و ریزگردها است. در این راستا، با استفاده از مدل داده‌های تابلویی، اطلاعات مربوط به استان‌های ایران طی دوره زمانی 1390 تا 1401 تحلیل شده است. برای تحلیل اثر تولید برق‌آبی بر رشد اقتصادی، پس از انجام آزمون‌های تشخیصی، از روش حداقل مربعات معمولی (OLS) در مدل اول استفاده شده است. در مدل دوم که به بررسی اثر تولید برق‌آبی بر ریزگردها اختصاص دارد، روش گشتاورهای تعمیم‌یافته (GMM) به کار گرفته شده است. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که تولید برق‌آبی تأثیر مثبت و معنادار بر رشد اقتصادی استان‌ها دارد. با این حال، یافته‌ها حاکی از آن است که افزایش تولید برق‌آبی موجب افزایش پدیده ریزگردها و تشدید مشکلات محیط‌زیستی می‌شود. این نتایج بیانگر تناقض میان منافع اقتصادی و پیامدهای محیط‌زیستی ناشی از توسعه این منبع انرژی می‌باشد. بنابراین، با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، توصیه می‌شود سیاست‌گذاران ضمن بهره‌گیری از مزایای اقتصادی تولید برق‌آبی، راهبردهای جامع مدیریت زیست‌محیطی را برای کاهش اثرات منفی این صنعت، به‌ویژه در زمینه کنترل ریزگردها و مدیریت منابع آب منطقه‌ای، مدنظر قرار دهند. این اقدامات می‌تواند به ایجاد تعادل میان توسعه اقتصادی و حفظ پایداری محیط‌زیست کمک کند.
