مسئله رفاه و بهبود آن از مهم‌ترین موضوعات جوامع مختلف است و دولت‌ها تمایل دارند تا نشان دهند متعهد به ایجاد رفاه برای مردم هستند. از سویی در سال‌های اخیر شاهد نزول جایگاه ایران در رتبه‌بندی‌های مختلف رفاهی که صورت می‌گیرد بوده‌ایم. بنابراین، با توجه به چنین اهمیتی، هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی نقش رونق و رکود بر رفاه اقتصادی در ایران در بازه زمانی 1350 تا 1400 و در دو قالب با نفت و بدون نفت می‌باشد. با توجه به امکان وجود اثر نامتقارن تولید بر رفاه، در پژوهش حاضر از رهیافت خودرگرسیونی با وقفه‌های توزیعی غیرخطی استفاده شده است. نتایج بررسی، وجود رابطه‌ی مستقیم میان رونق و رکود با رفاه اقتصادی را تأیید کرده و نتیجه‌ی دیگر حاکی از وجود نامتقارنی در اندازه اثرگذاری رونق و رکود بر رفاه اقتصادی در ایران می‌باشد. در کوتاه‌مدت و بلندمدت تأثیر نامطلوب رکود بر رفاه بیشتر از اثرگذاری مطلوب رونق بر رفاه بوده و اندازه‌ی این اثرگذاری برای اقتصاد غیرنفتی نسبت به اقتصاد نفتی دوچندان است. همچنین، این نامتقارنی در بلندمدت تشدید می‌شود. طبق دیگر نتایج حاصله، تورم و نرخ بیکاری در هر دو قالب اقتصاد نفتی و بدون نفت اثر معکوس بر رفاه اقتصادی داشته است.
