فعالیت های بدنی شدید با تولید و افزایش لاکتات، لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز همراه است. در پژوهش حاضر اثرات مصرف محلول عسل و نسترن کوهی در مقایسه با ردبول بر سطوح لاکتات، لاکتات دهیدروژناز و کراتین کیناز پس از سه مسابقه شبه رقابتی کیک بوکسینگ در مردان کیک بوکسر مورد بررسی قرار گرفته است. روش انجام پژوهش به صورت کاربردی و نیمه تجربی بوده است. جامعه آماری این پژوهش را ورزشکارانی از استان مازندران تشکیل داده بودند، که از بین آ ن ها 32 ورزشکار بصورت تصادفی به 4 گروه دارونما، عسل، نسترن و ردبول تقسیم شدند. نمونه خون قبل، بلافاصله، 60 و 120 دقیقه بعد از آزمون جمع آوری و متغیرهای فوق به روش کالری متری آنزیمی اندازه گیری گردید. از آزمون تحلیلی واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. مقادیر لاکتات بلافاصله بعد از تمرین در گروه ردبول نسبت به دارونما افزایش و در گروه های عسل و نسترن نسبت به ردبول کاهش معنادار نشان داد. لاکتات (60دقیقه) در گروه عسل نسبت به دارونما کاهش و درگروه های عسل و نسترن نسبت به ردبول کاهش معنادار نشان داد. لاکتات (120دقیقه) در گروه های عسل و نسترن نسبت به دارونما و ردبول کاهش معنادار نشان دادند. مقادیر لاکتات دی هیدروژناز (60 و 120دقیقه) درگروه های عسل و نسترن نسبت به دارونما و همچنین ردبول و کراتین کیناز در گروه های عسل و نسترن نسبت به ردبول (60 و 120 دقیقه) کاهش معنا داری را نشان دادند. نتایج این تحقیق کارایی محلول های عسل و نسترن نسبت به ردبول در افزایش عملکرد ورزشکاران و کاهش شاخص های خستگی را نشان می دهد.
