باستانگرایی، یکی از رهیافت‌های مهم به فرهنگ کهن و بازسازی و بازآفرینی آن است. در دورۀ معاصر که پدیدۀ جهانی‌شدن، ملّت‌ها را در معرض بحران‌هایی قرار داده‌است، با رویکرد باستان‌‌گرایانه، می‌توان به خودآگاهی، هویّت فرهنگی و ملّی دست یافت. آثار سعدی یکی از منابع مهمّ پژوهش دربارۀ مؤلّفه‌های فرهنگ ایران باستان است و یافته‌های تحقیق دلالت بر این دارد که ایجاد امنیت وجودشناختی، تبیین فضایل اخلاقی، التیام حسّ حقارت در برابر هجوم اقوام بیگانه، انتقاد از شیوۀ زمامداری زمانه، تصویر جامعۀ آرمانی، تهییج غرور ملّی و روح حماسی، احیای هویّت فرهنگی و ملّی، عمده‌ترین اهداف باستانگرایی سعدی است. هم‌چنین سعدی هرگز به گِرد باستان‌زدگی نمی‌گردد و درصدد جایگزین‌سازی فرهنگ باستانی به‌جای فرهنگ اسلامی نیست، بلکه باستانگرایی او درس‌نامۀ فرهنگ و ادب ایران است. روش این پژوهش، توصیفی- تحلیلی و واحد آن، بیت‌ها و عبارت‌های مربوط به باستانگرایی در آثار سعدی و جمع‌آوری اطّلاعات، کتابخانه‌ای است.
