معصومه کلاته سیفری

هدف: شناخت توانمندی­ها و جذابیت­های طبیعی و فرهنگی برجسته در مقاصد گردشگری ورزشی مهم ترین عامل در توسعه گردشگری ورزشی می­باشد. هدف از پژوهش حاضر طراحی مدل توسعه گردشگری ورزش های بومی و سنتی بر اساس قابلیت­های اکوتوریسمی می­باشد روش شناسی: نمونه آماری تحقیق شامل گردشگران ورزشی (ورزشکاران و حامیان مالی)(105n=)، کارشناسان ورزشی هیئت­های ورزشی (45n=) و کارشناسان میراث فرهنگی (13n=) استان گلستان می باشد. به منظور جمع­آوری داده­ها از پرسشنامه تمایل رفتاری یوشیدا و جیمز (2010) و پرسشنامه محقق ساخته اکوتوریسم ورزشی استفاده گردید. یافته ها: نتایج تحلیل مسیر مدل نشان داد که جاذبه­های طبیعی مربوط به فعالیت­های ورزشی آبی و ساحلی با بار عاملی (81/0=β) و جاذبه­های طبیعی مرتبط به فعالیت­های ورزشی طبیعی و جنگلی با بار عاملی (72/0=β) بیشترین تأثیر را بر قصد رفتاری تجربه مجدد گردشگران دارند. همچنین گویه فوتبال و والیبال ساحلی (87/0=β)، گویه سوارکاری (83/0=β)، گویه اسکی و برف­نوردی (73/0=β)، گویه رالی موتور (73/0=β) و گویه مسابقات سوارکاری (91/0 =β) مهم ترین گویه­های تأثیرگذار بر ابعاد پرسشنامه اکوتوریسم ورزشی بودند نتیجه گیری: با توجه به شرایط جغرافیایی ویژه استان­های شمالی و بهره­وری از جذابیت­های ساحل و جنگل و تلفیق مناسب آن با ورزش­های بومی و سنتی، می­توان زمینه توسعه گردشگری ورزشی را در این مناطق به وجود آورد.