عیسی جوکار سرهنگی

زمین گردشگری به عنوان یکی از شاخه های جدید گردشگری که عمدتاً بر توان های گردشگری طبیعت بی جان تاکید می نماید در دهه ی اخیر با دید ویژه ای مورد توجه قرار گرفته است. جاده فیروزکوه که با داشتن شرایط خاص خود که را ارتباطی سه استان شمالی کشور می باشد گردشگران زیادی از سراسر کشور از این مسیر گذر میکنند اما بسیاری از جاذبه های طبیعی جاده فیروزکوه مورد غفلت و بی توجهی گردشگران قرار می گیرد و در بعضی مواقع باعث تخریب ژئومورفوسایت ها می شوند. در این تحقیق ژئومورفوسایت ها )لندفرمهای ژئومورفولوژیکی ( جاده فیروزکوه که توان جذب گردشگر را داشته و نیاز به حفاظت و برنامه ریزی دارند مورد بررسی قرار گرفته اند. برای انجام این کار ژئومورفوسایت های مورد نظر به صورت میدانی مورد بررسی قرار گرفته و ارزیابی توان آنها با روش پریرا صورت گرفته است. این روش شامل دو مرحله است. )شناسایی و کمی سازی( و 6 زیر مرحله می باشد. طی مرحله شناسایی ژئومورفوسایت ها انتخاب و مشخص می شود. استفاده از روش ارزیابی ژئومورفوسایت، بر اساس دانش ژئومورفولوژیکی از منطقه است. به همین دلیل جمع آوری اطلاعات در موقعیت منطقهای، لندفرم هاو فرایندهای ژئومورفولوژیک به عهده و همچنین سایر جنبه های طبیعی و فرهنگی مرتبط انجام می شود. در مراحل کمی سازی اهمیت سایت ها با ارزیابی عددی معیارها تعیین می شود. و بدین ترتیب می توان سایت ها را رتبه بندی نمود در مجموع با ارزیابی کمی ژئومورفوسایت های مورد مطالعه دریاچه شورمست ، غار اسپهبد خورشید، چشمه شورآب، تنگه ساواشی، غار بورنیک، ، 22/21، 3/38، 9/ غار رودافشان ، دریاچه های تار و هویر و آبشار تیزاب به ترتیب با کسب امتیاز 12 6/69 در رتبه های اول تا هشتم قرار گرفته اند. ، 9/38، 9/71، 7/66، 28 /28