فرسایش خاک یکی از خطرات اصلی تهدیدکننده منابع آب و خاک در ایران است که با تشدید بهره‌برداری انسان از طبیعت از اوائل قرن بیستم، اثرات منفی خود را بر اکوسیستم حیاتی وارد ساخته و یکی از فرایندهای پیچیده و خطرساز محیطی است. در این پژوهش با استفاده از مدل فارگاس شدت فرسایش خاک در حوضه ناورود مورد ارزیابی قرار گرفته است. این حوضه با مساحت 0152/266 کیلومترمربع یکی از مهم‌ترین حوضه های واقع در غرب استان گیلان است. مدل فارگاس دو عامـل فرسایش‌پذیری نوع سنگ و تراکم زهکشی را در هر واحد سنگی در نظر می‌گیرد. بدین منظور لایه‌های سنگ‌شناسی و شبکه زهکشی در محیط GIS تهیه، سپس براساس میزان مقاومت واحد سنگی و تراکم زهکشی نیز شدت فرسایش در این حوضه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که 3 طبقه شدت فرسایش یعنی "متوسط"، "شدید" و "بسیار شدید" در این حوضه وجود دارد که شدت فرسایش در رسوبات توفی و گدازه رنگی با بازالت و آندزیت برابر با امتیاز 16 (متوسط) و سنگ‌های کنگلومرا و آهگ دانه درشت سیلتی برابر با امتیاز 70 (بسیار شدید) در کمترین و بیشترین شدت بوده است. همچنین در سنگ آمفیبولیت شیست، گنیس با میان لایه سرپانتینیت (مجموعه دگرگونی شاندرمن-اسالم، پره‌کامبرین) شدت فرسایش از نوع "متوسط" باامتیاز 18 و در سنگ‌های لاتیت و تراکیت، ریولیت هوازده و توف شدت فرسایش از نوع "شدید"باامتیاز 30 می‌باشد. در مجموع از کل مساحت حوضه(0152/266 کیلومتر مربع)، 094/158 کیلومتر مربع دارای شدت فرسایش متوسط، 99/3 کیلومتر مربع دارای فرسایش شدید و 93/103 کیلومتر مربع از مساحت این حوضه دارای فرسایش بسیار شدید است.
