غصب یعنی استیلا بر حق دیگری به نحو عدوان (ماده 308 قانون مدنی). در این که غاصب مال, ضامن عین آن است و در صورت تلف یا نقص مال در برابر مالک, مسوول است, در منابع فقهی و حقوق مدنی ایران, تردیدی وجود ندارد لیکن در مورد ضمان غاصب نسبت به منافع مال مغصوب, در منابع فقهی اختلاف نظر وجود دارد. برخی, غاصب را ضامن منافع مال مغصوب نمی دانند, اعم از این که این منافع, متصل یا منفصل باشد. برخی دیگر, غاصب را ضامن منافع منفصل می دانند, نه متصل. بعضی از فقها نیز غاصب را ضامن منافع منفصل یا متصل مال می دانند. در مورد مبنای ضمان غاصب نسبت به منافع نیز, بین فقهایی که غاصب را ضامن می دانند, اختلاف عقیده وجود دارد. در این تحقیق, ضمان غاصب نسبت به منافع مال مغصوب در فقه اسلامی (اهل سنت و فقه امامیه) و حقوق مدنی ایران و مبنای این ضمان, بررسی می شود. خواهیم دید که غاصب بر اساس قواعد ضمان ید و اتلاف, ضامن منافع متصل و منفصل مال می باشد.
