کفیل به موجب عقد کفالت تعهد به احضار مکفول نزد مکفول‌له می‌کند و در صورت تخلف از انجام تعهد باید دین مکفول یا مبلغ وجه‌الکفاله را به‌عنوان خسارت عدم انجام تعهد بپردازد. تعهد کفیل به احضار، تعهدی غیرمالی است، اما چون بر این تعهد آثار مالی نیز بار می‌شود، ازاین‌رو کفیل باید بالغ، عاقل و رشید باشد و به دلیل ضرری بودن عقد کفالت صغیر ممیز و سفیه نمی‌توانند نه شخصاً و نه توسط ولی یا قیم این عقد را منعقد کنند. علاوه‌بر این اگرچه عقد کفالت عقدی لازم است، اما چون تعهد کفیل قائم به شخص اوست، ازاین‌رو اگر کفیل بعد از عقد و قبل از موعد احضار مکفول، دچار جنون دائمی شود، عقد کفالت منحل می‌شود، بنابراین نمی‌توان انجام تعهد را از ورثه یا نمایندۀ کفیل درخواست کرد یا اینکه دین یا مبلغ وجه‌الکفاله را از اموال کفیل دریافت کرد و دادگاه باید از مکفول معرفی کفیل جدیدی را تقاضا کند. در فرض جنون ادواری نیز اگرچه عقد کفالت باقی است، چون در مدت جنون امکان انجام تعهد از سوی کفیل وجود ندارد، این مسئله سبب ورود ضرر به مکفول‌له می‌شود، ازاین‌رو دادگاه باید از مکفول معرفی کفیل جدید را بخواهد. در صورت ورشکستگی کفیل نیز عقد کفالت پابرجاست و مکفول‌له برای وصول وجه‌الکفاله باید وارد در غرما شود.
