التفات یکی از آرایه‌های ادبی است که با در هم شکستن روند معمول کلام، تأثیر بسیار زیادی در بیداری خواندگان دارد، پس می‌توان گفت که یکی از صنایع مهم و اصلی بلاغت، صنعت التفات است یعنی نظر مخاطب را جلب کند تا اینکه به سخن یا متن وی توجه کند که در نهج‌البلاغه کاربرد زیادی دارد. در گذشته التفات در بیشتر کتاب‌های عربی با عنوان انتقال گوینده از خطاب به غیبت و برعکس و انواع محدودی در زمینۀ ضمایر داشتند، اما امروزه با گذشت زمان، بلاغییون انواع دیگری را برای این صنعت آورده‌اند که در هریک از این انواع را در یکی از حوزه‌های بلاغت ازجمله معانی و بدیع و دستور می‌توان بررسی کرد. محقق با این پایان‌نامه کوشیده است، ضمن بررسی آرایه التفات در خطبه‌های نهج‌البلاغه، فواید و اغراض آن را برای مخاطبان بازگو کند و به التفات، به عنوان بلاغت جدیدی در برخی از خطبه‌های نهج‌البلاغه در باب صیغه‌های فعل، ضمایر و ساختار نحوی آن‌ها را بررسی کرده است. و این پایان‌نامه به روش کتابخانه‌ای و به شیوه نظری – کاربردی نگاشه شده است. پس از بررسی این خطبه‌ها، نتایجی به دست آمد که نشان می‌دهد در این خطبه ها امام علی (ع) از این صنعت به خوبی استفاده کرده است که با این شیوه، می‌خواست تاکید سخنرانی خود را در بین مردم بیشتر کند.
