در شرایط آشفته، غافلگیرکننده و در حال تحول محیط بازار، سازمانها تنها از طریق تاب آوری سریع و پویا به رشدد خواهند رسید. سازمانها تاب آور به طور مثبت و بدون هیچ تنشی خود را با شرایط سخت و در حال تغییر وفق میدهند و پیشرفت میکنند. تابآوری و سازگاری موفقیت آمیز آنها از طریق استفاده مؤثر از قابلیتها و استعدادهای نیروی انسانی بدست میآید. با این وجود استعداد کارکنان در اغلب موارد تا حد زیادی دست نخورده میباشد. لذا مدیرانی که اقدام به شناسایی، جذب، توسعه، حفظ و استفاده از کارکنان بااستعدادی میکنند که شایستگی آنها از قبل تایید شده، به احتمال زیاد سازمان خود را به تابآوری پایدار هدایت میکنند. بنابراین با توجه به تحقیقات اندک در ارتباط با این موضوع و اهمیت و ضرورتی که تاب آوری برای سازمانهای امروزی چه خصوصی و چه دولتی در اقتصاد کنونی دارد، لازم است تا پژوهشهای کافی در مورد آن انجام شود. لذا در این مقاله با استفاده از روش توصیفی، مفهوم تابآوری سازمان و ابعاد آن و مفهوم مدیریت استعداد استراتژیک و ابعاد آن بررسی شد. و علاوه برآن نقش مهمی که فعالیتهای مدیریت استعداد استراتژیک با بکارگیری نیروهای مستعد و پویا برظرفیت تابآوری سازمان داشته است، بیان گشت.
