18 خرداد 1402
ابوالحسن حسيني

ابوالحسن حسینی

مرتبه علمی: دانشیار
نشانی: مازندران- بابلسر- دانشگاه مازندران- دانشکده اقتصاد و علوم اداری- گروه مدیریت بازرگانی
تحصیلات: دکترای تخصصی / مدیریت بازرگانی گرایش منابع انسانی
تلفن: 01135302572
دانشکده: دانشکده علوم اقتصادی و اداری

مشخصات پژوهش

عنوان بررسي تأثير استراتژي هاي منابع انساني بر بهره وري نيروي انساني در شركت هاي توليدي شهرك صنعتي ساري 1 و 2 با نقش تعديلگر استراتژي رهبري هزينه كسب و كار
نوع پژوهش مقاله چاپ شده
کلیدواژه‌ها
استراتژی منابع انسانی؛ بهره وری نیروی انسانی؛ استراتژی رهبری هزینه
مجله مدیریت بهره وری
شناسه DOI
پژوهشگران ابوالحسن حسینی (نفر اول) ، محسن علیزاده ثانی (نفر دوم) ، حامد غلامی کردخیلی (نفر سوم)

چکیده

امروزه اهمیت منابع انسانی برای سازمان ها امری بدیهی است. منابع انسانی هر سازمان، عامل اصلی حیات آن سازمان است. استفاده صحیح از نیروی انسانی به مثابه ارزشمندترین و بزرگترین ثروت هر جامعه به صورت مسأله ای حائز اهمیت مورد توجه دولت ها بوده است. به عبارت دیگر می توان گفت که انسان هم هدف توسعه و هم عامل آن محسوب می شود، تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظرشیوه جمع آوری اطلاعات توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی است. شیوه جمع آوری داده ها تلفیقی از روش کتابخانه ای شامل مطالعه اسناد و مدارک و پرسش نامه می باشد. جامعه آماری این پژوهش را شرکت های تولیدی فعال شهرک صنعتی ساری (1و2)، تشکیل می دهند که تعداد آنها 51 شرکت می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 37 شرکت تعیین گردید. در این پژوهش برای سنجش استراتژی منابع انسانی از پرسشنامه ی لپک و اسنل (2002)، برای سنجش بهره وری نیروی انسانی از پرسشنامۀ هرسی و گلداسمیت (1980) و برای سنجش استراتژی رهبری هزینه از پرسشنامۀ دس و دیویس (1984) استفاده شد. آلفای کرونباخ محاسبه شده در این پژوهش برای پرسش نامه ی استراتژی منابع انسانی 0.94، برای پرسش نامۀ استراتژی رهبری هزینه 0.93و برای پرسش نامۀ بهره وری نیروی انسانی 0.92 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش معادلات ساختاری و نرم افزار PLS استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که (با توجه به اعداد بدست آمده برای ضریب مسیر و آماره t) استراتژی های تعهدی، بازدهی و مشارکتی منابع انسانی با بهره وری نیروی انسانی رابطه دارند؛ و همچنین استراتژی رهبری هزینه به عنوان متغیر تعدیلگر رابطه استراتژی مشارکتی منابع انسانی را با بهره وری نیروی انسانی تعدیل می کند.