ابوالحسن حسینی

شناسایی افراد با ‌‌استعداد یکی از مهم‌ترین دغدغه‌ها و وظایف مدیران منابع ‌انسانی در سازمانهاست. تحقیق حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و از حیث روش توصیفی-پیمایشی است. با توجه به خلاء پژوهشی در حوزه شناسایی افراد با استعداد در پژوهش‌های گذشته، پژوهش حاضر با هدف شناسایی اعضای هیات‌علمی با استعداد تدوین شده است. برای این منظور از دو متغیر عملکرد(آموزشی و پژوهشی) و پتانسیل(توانایی‌فردی، آرزوهای‌شغلی و تعامل‌شغلی) اعضای هیات‌علمی استفاده شده ‌است. جامعه آماری پژوهش حاضر 350 نفر از اعضای هیات‌ علمی دانشگاه مازندران است که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند 110 نفر از اعضای هیات‌علمی به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. داده‌های مربوط به عملکرد آموزشی با همکاری دفتر نظارت ارزیابی و نظارت، تضمین کیفیت و داده‌های مربوط به عملکرد پژوهشی با همکاری معاونت پژوهشی دانشگاه تهیه شده است. برای سنجش توانایی اعضای هیات علمی از فرم ارزیابی مدل سی-ای‌بی(2005) و نیز برای ارزیابی آرزوهای‌شغلی و تعامل‌شغلی به ترتیب از دو پرسشنامه استاندارد نادی و همکاران(1389) و شافلی و همکاران(2006) استفاده شده است. روایی محتوا پرسشنامه‌ها توسط خبرگان و پایایی پرسشنامه‌ آرزوهای‌شغلی(8/81) و تعامل‌شغلی(9/91) می‌باشد. بعد از خوشه‌بندی‌ اولیه بر روی داده‌ها، سیستم ‌استنتاج ‌فازی با دو ورودی(عملکرد و پتانسیل) و یک‌ خروجی(استعداد) در پنج ‌سطح تعریف شده ‌است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار متلب(R2018b,v9) استفاده شده ‌است. نتایج حاکی از آن است که بیشتر اعضای هیات‌علمی72/42 % در بخش "متوسط" قرار دارند. همچنین 82/11 % در بخش "خیلی‌کم"، 37/16 % در بخش "کم"، 45/25 % در بخش "زیاد" و 64/3 % در بخش "خیلی‌زیاد" قرار گرفتند