پایداری اجتماعی در فضاها وضعیتی است که استفاده کنندگان در محیط کالبدی رضایت داشته باشند. در این وضعیت، مجموعه شرایط به نحوی است که با گذشت زمان تعاملات اجتماعی بیشتر می شود واستفاده کنندگان نسبت به آن فضا تعلق خاطر و دلبستگی می یابند. بنابراین ناخودآگاه حافظ سلامت و پایداری آن بوده، در نگه داری و بهبود وضعیت موجود مشارکت و هماهنگی خواهد داشت. پایداری اجتماعی در برگیرنده برابری ، تامین خدمات اجتماعی نظیر آموزش و بهداشت، برابری جنسیتی ، پاسخگویی سیاسی و مشارکت اجتماعی است ) Harris, )2000،0 فضای آموزش معماری نقش به سزایی در شکل گیری فرهنگ معماری کشور دارد. از یک سو دانشکده معماری فضایی است می تواند نماد معماری و فرهنگ شهر و کشور باشد. از طرف دیگر با توجه به حجم بالای ساخت و ساز، ضرورت توجه به آموزش های معماری و فضای آموزش آن اجتناب ناپذیر است. از آنجا که معماری معاصر محصول آموزش دانشکده های معماری امروزی است، وظیفه سنگینی بر دوش دانشکده های معماری می باشد. این فضاها باید بتوانند جوابگوی نیازهای بر اساس تغییرات الگوهای آموزشی باشند، با پیشرفت تکنولوژی و فن فضاهای آموزشی باید بتوانند امکان این انعطافپذیری را فراهم آورده، جوابگوی پایداری در طول زمان باشند. نیاز به انعطافپذیری در فضاهای آموزشی را میتوان به گروههای کارکردی، اجتماعی، روانی و اقتصادی دستهبندی کرد. بنابراین نیاز به تطابق با مسائل روان- شناسختی و اجتماعی، فضاهای آموزشی را نیازمند انعطافپذیری بیشتری مینماید. چند عملکردی دیدن یک فضا، همچنین امکان تلفیق، تفکیک و گسترش آن از مهمترین عواملی هستند که در طراحی یک الگوی پایدار باید به آن پرداخت. بررسی الگوهای انعطاف پذیر در ابعاد مختلفی امکان پذیر است، در مقیاس کلان، در همجواری و تلفیق با عناصر و عملکردهای دیگر و در ایجاد سیمای مطلوب شهری که در دانشجو حس تعلق، هویت، اعتماد به نفس و افتخار را قوت میبخشد. در مقیاس میانی در سازماندهی اجزاء، تعداد طبقات و نوع ارتباطات فضاهای آموزشی به گونهای که جوابگوی آموزش جدید و پویای امروز و پیشرفت تکنولوژی و سرعت آن در سالهای اخیر باشد و در مقیاس خُرد، در دقت عمل منوط به انتخاب شکل و فرم اجزای آموزشی، مبلمان، مقیاس و جزئیات آنها به طوری که ادراکات حسی مثبت را در تطابق ) با استفادههای متفاوتی که در طول زمان ممکن است داشته باشند، به وجو
