تلاش برای داشتن کودکانی هوشمند تلاش، رو به سوی آینده ای روشن برای کشور است. طبق تعریف کودکان بزرگترین سرمایه هر کشور می باشند. در فرهنگ فارسی معین، کودک به معنای کوچک، صغیر و فرزندی که به بلوغ نرسیده یا طفل آورده شده است. طبق تعریف کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایران نیز گروه های سنی به گروه های قبل از دبستان، سال های پایان دبستان، دوره راهنمایی و سال های دبیرستان تقسیم می شوند. خانه کودک جایی است که عشق به دانستن را در کودکان به وجود بیاورد، دانش عمومی آنها را زیاد کند و قابلیت آنها در کنار آمدن با دیگران و خلاقیت را افزایش دهد. محیط یک مفهوم عمومی است که به همه اوضاع، نیروها و احوالی که از راه محرک هاییکه در فرد اثر می کنند و از آنها متأثر می شود، اطلاق می کنند. فضاهای مرتبط با فعالیت کودکان باید دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشد فیزیکی، ذهنی، عاطفی و اجتماعی آنان باشد. تحقق این امر از طریق به کارگیری عناصر طراحی معماری که منطبق با شرایط جسمی و روانی کودک باشد امکان پذیراست. هنگامیکه واژه هوش به گوش می خورد معمولا " مفهوم ضریب هوشی" به ذهنمان می آید. اما برخی از روانشناسان معتقدند که هوش بینش در امور و حل مسئله است. گروهی آن را درک رابطه علت ومعلولی دانسته اند.گروهی دیگر می گویند که هوش استعداد یادگیری است و عده ای دیگر هوش را تغییر و انعطاف پذیری در سازگاری با محیط تعریف کرده اند. همه انسان ها دارای انواع مختلفی از هوش هستند که انواع هشت گانه آن ها عبارتند از: ازهوش تصویری، هوش زبانی-کلامی، هوش منطقی-ریاضی، هوش میان فردی، هوش درون فردی و هوش طبیعت گرا، هوش موسیقیایی، هوش حرکتی و جسمی. کودکی دوره ای کوتاه و بسیار حائز اهمیت است، دوره ای که تمرکز بر روی آن نتایج مثبتی را در آینده به بار خواهد آورد. از آنجا که فضای آموزشی و مدرسه خانه دوم کودک محسوب می شود و کودک زمان زیادی را در آن سپری خواهد کرد، این محیط تاثیرات بسزایی در شخصیت کودک دارد. بنابراین دقت در طراحی خانه کودک امری ضروری است و می توان با طراحی اصولی به اهدافی چون افزایش جنبه های مختلف هوش کودکان دست یافت. از طرفی کودکان امروزی، نسبت به گذشته، در زندگی روزمره با محدودیت های بیشتری روبه رو می باشند. شهرها برای کودکان، مناسب نبوده و کمتر پاسخگوی نیازهای آنها است. از طرف دیگر، رواج زندگی آپارتمان نشین
