انسان موجودی با ظرفیت ها و توانایی های عظیم است که ازجملۀ آن ها قدرت تخیّل او است. این پژوهش با هدف تحلیل کارکرد نظام آموزشی، با محوریت کتاب های درسی فارسی و شیوۀ تدریس معلمان فارسی و نقش آن ها در پرورش قوۀ تخیّل دانش آموزان، انجام شده است. روش پژوهش توصیفی بوده و از دو روش تحلیل محتوا و مصاحبۀ نیمه ساختاریافته با معلمان برای جمع آوری داده ها استفاده گردید. نمونۀ پژوهش شامل 12 کتاب فارسی دورۀ ابتدایی و 15 معلم فارسی می باشد. سنجش تخیّل بر اساس دو مؤلفۀ فهم اسطوره ای و فهم رمانتیک موردبررسی قرار گرفت. یافته های این پژوهش نشان داد فهم اسطوره ای به میزان بیشتری، در مقایسه با فهم رمانتیک، در کتاب های درسی مورد تأکید بوده است. معلمان نیز در آموزش فارسی عمدتاً در چارچوب اهداف درسی از پیش تعیین شده در زمینه خواندن و نوشتن و دستور زبان عمل می کردند. در تبیین یافته های حاصل می توان به تأکیدات اهداف آموزشی ادبیات فارسی بر مهارت خواندن، نوشتن و دستور زبان و همچنین عدم آشنایی معلمان با راهبردهای آموزشی و روش های تدریس مؤثر در رشد و پرورش تخیّل توجه نمود.
