این پژوهش با هدف بررسی میزان استفاده اساتید دانشگاه مازندران از تدریس گروهی(همیاری اساتید در برنامه ریزی، اجرا و اریابی) و موانع و چالش های آن از منظر اساتید انجام شده است. با استفاده از نمونه گیری تصادفی هدفمند 16 نفر از اساتید دانشکده های مختلف مورد مصاحبه قرار گرفتند و کل اساتید(177) پرسشنامه چالش ها و موانع تدریس گروهی را تکمیل نمودند. داده های مصاحبه با استفاده از تحلیل استقرایی و داده های پرسشنامه با استفاده از تحلیل عاملی و آنوا تحلیل شدند. یافته ها نشان داده است، اساتید دانشگاه مازندران بر حسب رشته تحصیلی و دوره تحصیلی به میزان متفاوتی از تدریس گروهی استفاده می کنند. نتایج تحلیل عاملی حاکی از آن بود 5 عامل آموزشی و اجرایی، پیچیدگی تدریس گروهی، نگرش های فرهنگی، مشکلات فردی اساتید و کمبود نیروی انسانی بعنوان مهم ترین چالش ها و موانع بکارگیری تدریس گروهی از سوی اساتید شناسایی گردید. تحلیل واریانس نشان داد اساتید دانشگاه مازندران به استثنای عامل کمبود نیروی انسانی در 4 عامل دیگر بعنوان چالش ها و موانع بکارگیری تدریس گروهی با هم تفوت معناداری نداشتند.
