آموزش شهروندی در قرن بیست یکم به علت جهانی شدن، ارتباطات فزاینده‌ی کشورها، افزایش تنوع فرهنگی، زبانی و قومی دچار تحول شده است. نظام‌های آموزشی از جمله نظام‌های آموزش عالی، را بر آن داشته است که برنامه‌های آموزشی متناسبی را تدوین نمایند، تا نیازهای دانشی، نگرشی و مهارتی دانشجویان را برآورده و آنها را برای کنش و واکنش در ابعاد محلی، ملی، منطقه‌ای وبین المللی و در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آماده کنند. با توجه به اهمیت آموزش شهروندی در آموزش عالی این مسأله در دانشگاه مازندران مورد بررسی قرارگرفت، تا عملکرد آموزش عالی در زمینه‌ی آموزش شهروندی مشخص گردد. از این رو دانش، نگرش و مهارت شهروندی دانشجویان ورودی (سال 85) و دانشجویان خروجی (سال82) دانشگاه مازندران و دیدگاه اساتید در زمینه آموزش شهروندی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج داده‌ها نشان داد تفاوت چندانی جز در مؤلّفه پذیرش تنوع و تکثر بین دانشجویان ورودی و خروجی دیده نمی‌شود و مهارت‌هایی که آموزش عالی پرورش می‌دهد، بیشتر به سمت دانش نظری گرایش داشته و دانشجوها را به افزایش محفوظات هدایت می‌کند و مهارت‌های شهروندی (تفکر انتقادی، حل مسأله، مشارکت، تصمیم‌گیری ومسئولیت‌پذیری) در دانشجویان چندان پرورش داده نمی‌شود و آموزش عالی جز در رشته‌ی حقوق و علوم سیاسی به آموزش دانش شهروندی توجه لازم را نداشته است.
