پژوهش حاضر باهدف تبیین رابطه علی بین ابعاد الگوی ارتباطی خانواده، تاب آوری و مهار خشم با گرایش به خشونت در نوجوانان صورت گرفت.شرکت کنندگان این پژوهش، 287 از دانش آموزان دبیرستان های شهر بابلسر بودند که بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش، ابزار های طرح های ارتباطی خانواده، تاب آوری، مهار خشم و گرایش به خشونت مورداستفاده قرار گرفتند. برای ارزیابی مدل پیشنهادی، از نرم افزار آموس و از روش تحلیل مسیر استفاده گردید که با توجه به مقادیر شاخص های به دست آمده، داده ها با مدل تحقیق برازش داشت. بررسی اثرات کل نشان داد که جهت گیری گفت وشنود بیشترین تاثیر بر تغییرات گرایش به خشونت داشته است. محاسبه میزان تاثیر متغیرهای مستقل بر وابسته، حاکی از آن بود که 12 درصد از تغییرات، متغیر تاب آوری و 40 درصد از تغییرات، متغیر مهارت مهار خشم و 39 درصد از تغییرات، گرایش به خشونت، توسط مدل تبیین می شود. بررسی نقش واسطه ای تاب آوری و مهارت مهار خشم در رابطه بین طرح -های ارتباطی خانواده و گرایش به خشونت نشان داد که تاب آوری در رابطه بین جهت گیری گفت وشنود و گرایش به خشونت و مهارت مهار خشم در رابطه بین هر دو بعد جهت گیری با گرایش به خشونت نقش واسطه ای ایفا می کنند.
