محمدرضا حق جو

ین پژوهش با هدف تعیین جمعیتپذیری شهر قزوین متناسب با ظرفیت تحمل آن و با تاکید بر رویکرد توسعه پایدار تهیه شده است. در این پژوهش سعی شده است با بررسی مفاهیم و شاخصهای ظرفیت تحمل تعریف دقیق و بهترین روش را برای سنجش ظرفیت تحمل شهر قزوین معرفی کند. بعد از بررسیهای انجام شده 15شاخص انتخاب گردید و همهی روشهای ارزیابی ظرفیت تحمل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که در نهایت روش تحلیل سلسله مراتبی و فازی برای ارزیابی ظرفیت تحمل شهر قزوین انتخاب گردید. همچنین جهت سنجش جمعیتپذیری شهر قزوین نیز از قانون عرضه و تقاضا و قانون تحمل یا شلفرود استفاده شده است. در این پژوهش ابتدا شاخصهای موردنظر به وسیله روش Ahpاولویتبندی شده و سپس با استفاده از فازی ظرفیت تحمل شهر قزوین مشخص گردید. در بخش تحلیل جمعیتپذیری شهر نیز با توجه به قانون عرضه و تقاضا شاخص تراکم خالص مسکونی که بیشترین تاثیر را در این حوزه دارد (تعداد شهروندان) انتخاب شده و به منظور تحقق رویکرد توسعه پایدار شاخص نسبت سطح زیربنا (تراکم ساختمانی) که از معیارها و عوامل تاثیرگذار در این رویکرد است مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در پایان این پژوهش مشخص گردید که هیچ یک از نواحی شهر قزوین در دامنه بحرانی ظرفیت تحمل قرار ندارند و فقط 2ناحیه در حد آستانه ظرفیت تحمل هستند، این بدین معناست که باید تمهیدات لازم جهت کنترل شاخصها صورت گیرد تا منجر به آسیبهای جبرانناپذیر به محیط نشوند. همچنین در بررسی وضعیت جمعیتپذیری شهر قزوین نیز 30.28درصد از بلوکهای شهر در حد بحرانی ظرفیت تحمل قرار دارند و بقیه بلوکها دارای حد مطلوب و مجاز هستند