بسترهای متخلخل پلیمری گروهی از مواد متخلخل هستند که به دلیل تلفیق خواص مواد متخلخل و پلیمرها مورد توجه قرار گرفته اند. این مواد را میتوان به شکلهای گوناگونی مانند فیلم، مونولیت و دانه با سطح ویژه بالا تهیه کرد. از جمله کاربرد آنها میتوان به جداسازی مخلوط مایع و گازی،سامانه دارورسانی، حسگرها،کروماتوگرافی و ذخیره کننده گاز اشاره کرد. روشهای مختلفی برای تهیه بسترهای متخلخل پلیمری وجود دارد که در این تحقیق از روش امولسیون تغلیظ شده به دلیل کنترل خواص و مورفولوژی، سهولت در ساخت و امکان دستیابی به تخلخل بالا استفاده شده است. برای تهیه بسترهای متخلخل کیتوسان، امولسیونهای پایدار روغن در آب با HLBهای مختلف 11و ،11 شامل روغنهای زیتون و سیکلوهگزان توسط پایدارکنندههای توئین 14و اسپن 14تهیه شد و تغییرات اندازه قطرات آنها مورد بررسی قرار گرفت. پس از ثبت تصاویر میکروسکوپی، اندازه قطرات و توزیع اندازه قطرات برای هر امولسیون بدست آمد. تغییرات متوسط اندازه قطرات پس از گذشت 104دقیقه زمان امولسیون سازی، برای غلظتهای متفاوت از محلول کیتوسان و پایدارکننده روند کاهشی را نشان داد. حضور کیتوسان در فاز پیوسته ی آبی و تغییرات آن سبب افزایش ویسکوزیته ی فاز آبی و کاهش اندازه قطرات نهایی و باریکتر شدن توزیع اندازه قطرات شد. با استفاده از پایدارکننده توئین 14امولسیونها با اندازه قطرات بزرگتر و پایداری کمتر تشکیل شد که با افزودن اسپن ،14اندازه قطرات کوچکتر و پایداری امولسیون بیشتر شد. افزایش پایدارکننده در فاز پیوسته نیز اثر کاهشی بر متوسط اندازه قطرات داشت. در بررسی سرعت اختلاط مشاهده شد که با افزایش سرعت همزدن، اندازه قطرات کمتر میشود. پس از تشکیل امولسیون پایدار، از گلوتارالدهید به عنوان عامل اتصال دهنده عرضی برای تهیه بسترهای متخلخل استفاده شد. بسترهای نهایی کیتوسان، دارای تخلخل و حفرات بهم پیوسته هستد. با تغییرات سرعت همزن، تغییرات درصد پایدار کننده و تغییرات غلظت کیتوسان اندازه حفرات رابطه معکوس داشته و کاهش یافته است.
