موسیقی همیشه برای انسان امری دلنشین بوده و نغمه‌های دلنواز طبیعت، الهام‌آور شاعران زیادی بوده است. در ادبیات کلاسیک شاعران موسیقی شعر را تنها وابسته به اوزان عروضی، قافیه و ردیف می‌دانستند. اما در دوران معاصر دیگر موسیقی فراتر از اوزان عروضی است. موسیقی شعر امروزه انواع مختلفی دارد که یکی از آن‌ها موسیقی درونی است. این موسیقی از انواع جناس، سجع و تکرار شکل می‌گیرد. غادهالسمان شاعر سوری معاصر در اشعار خود به شکلی بارز از ابزار موسیقی در جهت برجسته‌سازی متن شعری خود استفاه کرده و مانند هم‌عصران خویش اشعارش را در قالب شعری نو می‌‌سراید، لذا موسیقی اشعار او آزاد و فرای اوزان عربی است. این پژوهش با تکیه بر شیوه توصیفی - تحلیلی درصدد بررسی انواع موسیقی درونی در شعر غاده السمان با تکیه بر دیوان الحب من الورید إلی الورید است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد در میان عناصر موسیقی‌ساز در موسیقی درونی، عامل تکرار بیشترین بسامد را در دیوان مورد بررسی داشته و در میان انواع تکرار، تکرار اسم پربسامدترین وتکرار ساختار نحوی کم‌بسامدترین است. همچنین در میان انواع جناس، جناس اشتقاق و لاحق بیشترین بسامد و جناس تام کمترین بسامد را به خود اختصاص داده‌اند، غاده السمان در مقایسه با تکرار و جناس، از سجع در شعر خود خیلی اندک بهره‌برده است.
