رئالیسم جادویی یکی از شاخه های مکتب رئالیسم است که در قرن اخیر مورد توجه بسیاری از نویسندگان قرار گرفت و نمایان کردن رازهایی است که در لایه پنهانی پدیده های واقعی مخفی شده است. این سبک، از طریق آمیختن خیال و واقعیت، تلاش در آفرینش عنصری جدید و فراواقعی دارد که با فرهنگ و باورهای مذهبی و یا خرافی یک قوم ارتباط زیادی دارد. رمان نویس ها از این سبک بیشتربرای بیان حقایق سیاسی، تاریخی و اجتماعی استفاده می کنند چراکه بیان بی پرده آن در شرایط موجود برایشان غیر ممکن بوده و موجب بروز مشکلاتی برای آنها می شد. یکی از این نویسندگان فاضل العزاوی نویسنده معاصر عراقی است که این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی، بر آن است تا رئالیسم جادویی را در رمان آخر الملائکه وی مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار دهد و اثبات نماید که عناصر ماورا الطبیعی مانند ارواح مجاهدین و قهرمانان داستان یا پیش بینی و غیب گویی، استفاده از جادو برای مقابله با بی عدالتی های موجود در جامعه، سکوت اختیاری، عینیت پدیده های فرا واقعی، همزاد پنداری با اسطوره ها و غلو و مبالغه بیانگر رنگی از خیال و جادو در بستر حوادث واقعی داستان برای بیان مشکلات موجود در جامعه می باشند.
