هدف:هدف از این پژوهش، مقایسه ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیده در2محور توانائی های شخصی و اعتماد بود. روش شناسی: این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و شیوه جمع آوری اطلاعات به صورت میدانی بود. جامعه آماری تحقیق راکلیه ورزشکاران دختر و پسر شرکت کننده درکلاس های آموزشی، عضو تیم ها و فوق برنامه های ورزشی تشکیل داده بودند، حجم نمونه به صورت تمام شمار 901 نفر انتخاب شد. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته ای تحت عنوان ادراک ریسک بود که روایی آن توسط11نفر از متخصصین حوزه مدیریت ورزش و پایایی آن دریک مطالعه مقدماتی با استفاده از روش آلفای کرونباخ 84/0 برآوردگردید. با توجه به غیر طبیعی بودن توزیع داده ها درشاخص های مدنظر، برای اثبات فرضیات تحقیق از آزمون ناپارامتریک یومن ویتنی برای مقایسه ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیده در2محور توانائی های شخصی واعتماد استفاده شد. یافته ها: نشان داد بین ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیده درشاخص های اعتمادبه(مربیان، امدادرسانان، کارکنان اماکن ورزشی و مدیران ریسک) درسطح معناداری 05/0 ≥ P به ترتیب (040/0 ،003/0 ،000/0 و 041/0) اختلاف معناداری مشاهده گردید. همچنین بین ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیده در شاخص های(تاثیر تجربه و تاثیر مهارت در انجام فعالیت های خطرناک) درسطح معناداری 05/0 ≥ Pبه ترتیب (033/0 و 013/0) اختلاف معناداری مشاهده شد، اما بین ادراک ریسک ورزشکاران آسیب دیده وغیر آسیب دیده درشاخص های(تاثیر دانش و تاثیر موفقیت درتکرار فعالیت های خطرناک) درسطح معناداری 05/0 ≤ P اختلاف معناداری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: بر پایه ی یافته های تحقیق، بالا بودن ادراک ریسک، درنتیجه عدم اعتماد به مربیان، کارکنان اماکن، امداد رسانان و مدیران ریسک و همچنین عدم اعتماد به توانائی های خود منجر به ترس دانشجویان ازحضور در فضاهای ورزشی و مشارکت کمتر در فعالیت های ورزشی می شود که این مهم اقدامات نظارتی مسئولین و مدیران را در اجرا و پیاده سازی فرایندهای مدیریت ریسک، پیگیری جهت فراهم نمودن محیط مناسب، تجهیزات استاندارد و ایمن درجهت مقابله با ریسک های احتمالی، افزایش بینش، آگاهی و ایجاد اطمینان در ورزشکاران از طریق کاهش حوادث وآسیب دیدگی ها و در نتیجه حضورمستمر درفعالیت های ورزشی بیشتر می کند.
