از نیمه ی دوم قرن بیستم مفهوم مشارکت با نگرشی نو به موضوعی کلیدی در برنامه های توسعه، خصوصاً برنامه های توسعه ی شهری بدل شده است. برای تقویت و گسترش امر مشارکت مردم در برنامه ریزی، شناخت عوامل مؤثر بر این امر ضروری است. مشارکت در کشور ما پدیده ی تازه ای نیست اما با رشد شهرنشینی، لزوم بازبینی در این مفهوم و ارایه الگوی مناسب با نیازهای امروزی شهروندان احساس می گردد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر مشارکت شهروندان و میزان مشارکت پذیری آنها در امور شهری می باشد. جامعه آماری تحقیق را کلیه ساکنان شهر آمل با حجم نمونه 352 نفر تشکیل داده اند. روش جمع آوری اطلاعات بر مبنای کتابخانه ای، اسنادی و نیز میدانی(پرسشنامه ای) و روش تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شده است. جهت آزمون فرضیه های تحقیق از رگرسیون چند متغیره و آزمون T تک نمونه ایی استفاده شد، که نتایج آزمون T نشان می دهد که میزان مشارکت شهروندان کمتر از حد متوسط بوده و نتایج رگرسیون نشان می دهد که از بین 8 مولفه که مورد آزمون قرار گرفتند، تنها چهار مولفه عضویت انجمنی، آگاهی، بی قدرتی و پایگاه اجتماعی – اقتصادی با ضرایب همبستگی 383/0، 333/0، 230/0- و 227/0 به ترتیب بر میزان مشارکت موثر هستند.
