تجارب نشان می دهد که کانون های کوچک شهری با توسعه متوازن و هماهنگ با شرایط محیطی خود، ضمن کاهش تفاوت های اقتصادیِ اجتماعی درون منطقه ای، به تحققِ عوامل و زمینه های توسعه پایدار می انجامند. با توجه به اهمیت شهرهای کوچک و نوپا، هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش شهرهای نوپا در توسعه پایدار و تأثیر آنها در جلب و جذب جمعیت و بهبود شاخص های اجتماعی و اقتصادی خانوارهای شهری است که با مقایسه رضایتِ شهروندان با شرایط قبلی و اهمیتِ تغییر مکان روستایی به فضای شهری، نتایح چنین تغییری بررسی می شود. روش شناسی این تحقیق مبتنی بر روش های توصیفی- تحلیلی است که با برداشت و روش پیمایشی جهت تکمیل پرسش نامه های مورد نظر همراه است. داده های تحقیق به وسیله پردازش و تحلیل شدند. نتایج حاصل از یافته های تحقیق حاکی از آن است که میزان رضایتمندی شهروندان از SPSS نر م فزار تمامی امکانات موجود در شهر در سطح بالایی قرار دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که تغییر روستای خشرودپی به شهر، فرصت های شغلی جدیدی ایجاد نموده و باعث بهبود مؤلفه های اجتماعی مانند آگاهی مردم از حقوق شهروندی آنان گردیده است. همه آزمون های آماری تحقیق، تایید نموده است که سطح کیفیت زندگی با تغییر روستا به شهر ارتقاء یافته است. بنابراین می توان نتیجهگیری نمود که تجربه تغییر مکان های روستایی به مراکز شهری، می تواند شرایط بهتری را برای این کانون ها ایجاد نماید بدون آن که منجر به مهاجرت روستا - شهری گردد.
