تأثیر ناموزونی تاریخی- فرهنگی، در شعر معاصر به مثابه یکی از ارکان اصلی فرهنگ جامعه و به‌ویژه شعر اخوان از شاعران نوپرداز معاصر، مشهود است. این مقاله‌ی توصیفی- تحلیلی، در پی آن است که ضمن بررسی تجربه‌ی تاریخی مدرنیته در ایران، عوامل و زمینه‌های ایجاد ناموزونی تاریخی- فرهنگی در شعر معاصر و جلوه‌های آن را در شعرهای اخوان آشکار سازد. بررسی‌ها نشان می‌دهد که شعر اخوان، در سه حوزه‌ی صورت و محتوا، زبان و قالب، ناموزونی زیادی دارد؛ بدین معنا که صورت شعر، نو و مدرن است، اما محتوای آن به-جای هماهنگی با صورت و بازتاب ارزش‌های مدرن، به تأسّی از منتقدان غربی مدرنیته، غرب و ارزش‌های آن را زیر سؤال می‌برد. همچنین، کاربرد زبان کهن در کنار زبان امروزی و کاربرد همزمان قالب‌های گذشته‌ی شعر فارسی و نیمایی، نشانگر ناموزونی شعر اخوان است.
