یکی از کلید واژه های رشد بشریت در عصر جدید، پدیده ارتباط است. آگاهی از شیوه برقراری ارتباط، مسیر پیشرفت را برای آدمی به ارمغان می آورد. صاحبان آثار ادبی، با خلق اثر های خود با مقاصد و اهداف مختلف، عملاً در پی ایجاد و برقراری ارتباط با مخاطبان خویش بوده اند. پدیده ارتباط، به دو روش کلامی و غیرکلامی نمود پیدا می کند. ارتباط غیرکلامی، به رفتارها و عکس‌العمل‌های گفته می شود که بدون کلام به مخاطب ارسال می شود که شامل: رفتارهای آوایی، چهره و رفتار چشمی، اشاره و حرکت، ظاهر فیزیکی، لمس بدنی، زمان و محیط است. موضوع این پایان نامه «بررسی ارتباط غیرکلامی در غزلیات سعدی» است. نقطه مرکزی غزلیات سعدی، عشق و حالت های وارد شده بر عاشق و معشوق است. سعدی هنرمندانه با استفاده از تکنیک های گریستن، خندیدن و رفتارهای نمایشی به گونه ای غیرکلامی ارتباط لازم را با مخاطب خویش برقرار می‌کند. بنابراین ما را در رسیدن به درک درست تری از غزلیات کمک می کند. با توجه به بررسی های به عمل آمده در این پایان نامه، مشخص شده است که ارتباط غیرکلامی به کار گرفته شده در غزلیات سعدی نقش تکمیل‌کننده را ایفا می‌کند. این شیوه استفاده از ابزار غیرکلامی در تصاویر و توصیفاتی که او خلق کرده است فهم دقیق و درست تری را برای خواننده ایجاد می‌کند. همچنین از طریق جنبش بدن ویژگی های شخصیتی افراد را بیان می کند.با چهره و رفتار چشمی حالت روحی و روانی خودش و دیگر شخصیت ها را نشان می دهد .عملاً آنچه را که سعدی نتوانسته از طریق کلام بنا به هر دلیلی بازگو کند؛از طریق ابزارهای غیرکلامی به مخاطب انتقال داده شده است.
