گسترش فیزیکی شهرها و تداوم بهره گیری از اتومبیل زمینه ساز بروز مشکلات زیادی در دنیای شهرنشین شده است. شمال ایران با قابلیت های کم نظیر طبیعی کانون رشد بی امان شهری در پاسخ به رشد فزاینده مهاجران درون و برون استانی است، بطوریکه حالا بی تحرکی بخشی از مشکلات در حال بروز این کانون های کوچک شهری هم به علت پراکنده رویی شهری، توسعه بی برنامه، کاهش خدمات عمومی و بروز مشکلات بهداشتی جسم و روان شده است. از این رو این تحقیق با هدف بررسی و آشنایی با اثرات توزیع و ترکیب کاربری شهری بر سلامت شهروندان در یکی از شهرهای ساحلی خزر (با کارکردی فرهنگی و گردشکری) انجام شده است. روش شناسی تحقیق مبتنی بر رویکردهای توصیفی تحلیلی بوده که با پیمایش میدانی جهت تکمیل پرسشنامه های مورد نظر به شیوه نمونه گیری خوشه ای همراه شده است. ابتدا میزان اختلاط کاربری هر یک از محلات شهر از طریق ضریب آنتروپی شانون محاسبه و با استفاده از شاخص پیاده روی میزان آن در هر یک از محلات تعیین شده است. به منظور آنالیز داده های تحقیق از روشهای آماری پارامتریک در نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج نشان می دهد ترکیب و توزیع کاربریها تاثیر قابل توجهی بر میزان تحرک فیزیکی شهروندان دارد. بنابراین به نظر می رسد طراحی و برنامه ریزی شهری می تواند با تنظیم مناسب انواع کاربری های شهری تحرک بیشتر شهروندان را تشویق نماید و این امر امروزه در همه شهرها ی کوچک و برزگ کشور به ضرورتی حیاتی تبدیل شده است.
