ساختار فضایی شهر م یتواند بر ابعاد مختلف توسعه شهری تأثیر جدی برجای گذارد، این مسئله با توجه به مشکلات محیطی مانند آلودگی هوا، ترافیک و تغییر کاربری اراضی به ویژه در کشورهای در حال توسعه مثل ایران، توجه برنام هریزان شهری را به خود جلب کرده است. از این رو هدف این مقاله بررسی ساختار فضایی تح تتأثیر سیاس تهای فضایی مربوط به ترا کم ساختمانی در شهر تهران به عنوان یکی از شهرهای جهان سوم است. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است و با بهر هگیری از تکنی کهای آنتروپی شانون، ترا کم، آزمون T و مدل tops -toh به تحلیل چگونگی گسترش کالبدی- فضایی شهر تهران پرداخته شده است. نتایج حاصل از مدل آنتروپی شانون و tops -toh که در طی سا لهای 85 - 1375 انجام شده، نشان م یدهد که شهر تهران دارای الگوی رشد پرا کنده است. همچنین ساختار فضایی شهر تهران در هشت جهت جغرافیایی نشان م یدهد که با توجه به توزیع ترا کم ساختمانی و جمعیت، ساختار فضایی شهر تهران فاقد بخش مرکزی قوی م یباشد؛ اما بعضی از شواهد حا کی از حرکت به سمت فشردگی نامحسوس در سا لهای اخیر است. الگو پرا کنده م یتواند تأثیرات منفی زیادی در بخ شهای مختلف اقتصادی _ اجتماعی و زیس تمحیطی به بار آورد، بنابراین ابعاد فضایی سیاس تها در برنام هریزی ترا کم ساختمانی باید مورد توجه قرار گیرد.
