دسترسی، یکی از مؤلفههای کلیدی مؤثر بر کیفیت محیط شهری است. دسترسی به مراکز اشتغال و مکان سایر فعالیتها و خدمات در شهر، نیاز به سفر و جابه جایی را اجتنابناپذیر میسازد. در این رابطه زیرساختهای حمل ونقل و موقعیت فضایی فعالیتها بهعنوان عوامل تعیین کننده مسافت، شیوه سفر و سهولت جابهجایی و دسترسی، اهمیت ویژهای مییابد. بدین ترتیب ساختاریابی شهر بهگونهای که نیازمندیهای شهروندان را در کوتاهترین فاصله از محل سکونت )از طریق سفرهای پیاده( و به آسانی تأمین نماید، از جمله اهداف برنامهریزی شهری است. تحقیق حاضر، با هدف بررسی وضعیت دسترسی به مراکز مختلف شهر بابلسر اعم از محل کار، مراکز خدماتی و خرید، با توجه به شیوه سفر افراد به مراکز مذکور انجام شده است. فرضیه این پژوهش عبارت است از: وضعیت سهولت دسترسی به مراکز خدماتی شهر بابلسر تحت تأثیر شیوه سفر شهروندان تفاوت معنیداری را نشان میدهد. روش این تحقیق از نوع پیمایشی، مبتنی بر استفاده از پرسشنامه میباشد. در تدوین پرسشنامه، ابتدا سواالتی در خصوص شیوه سفر افراد به مراکز مختلف در سطح شهر و سپس طبق نظر جامعه محلی میزبان، سهولت دسترسی به همان مراکز مورد سنجش قرار گرفت. به منظور تجزیه و تحلیل از روشهای آماری توصیفی مثل میانگین و واریانس و روش آمار استنباطی استفاده شده است. نتایج این تحقیق همانطور که انتظار میرفت، نشان میدهد که میان شیوههای مختلف سفر به لحاظ سهولت دسترسی شهروندان به مقصد، تفاوت معنیداری وجود دارد. یعنی راحتی دسترسی به مقاصد مختلف در حوزه آماری مورد مطالعه تحت تأثیر عامل شیوه سفر افراد بوده است.
