تولید روزافزون نانوذرات و کاربرد آن در صنایع مختلف، نگرانیهایی را در رابطه با سمیت و خطر آنها در محیط زیست مطرح کرده است. اما اطلاعات کمی در مورد سمیت و میزان سطوح ایمن آنها شناخته شده است. این مطالعه به بررسی میزان تجمع زیستی و آسیب شناسی ناشی از نانوذرات اکسیدآهن (Fe2O3) در بافت کبد ماهی کپور معمولی پرداخته است. به این منظور ماهیهای کپور معمولی (Cyprinus carpio) پس از تهیه به آزمایشگاه منتقل و بعد از سازش در شرایط آزمایشگاهی به مدت یک هفته، به 4 تیمار تقسیم شدند. تیمار اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و سایر تیمارها به ترتیب مقادیر 50 ، 75 و 100 میلی گرم در لیتر از نانوذرات اکسید آهن (Fe2O3) را دریافت کردند. نمونه گیری از تیمارها در روزهای 14 ، 21 و 28 به صورت تصادفی صورت گرفت و بافت کبد جداسازی گردید و از نظر میزان تجمع زیستی و آسیب شناسی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون آماری، غلظت بالاتری از آهن در تیمار 75 میلیگرم در لیتر در روز 21 در مقایسه با سایر تیمارها نشان داد ( 05 / 0 > p ). در بررسی آسیب شناسی، بیشترین جراحات در روز 28 در تیمار 100 میلی گرم بر لیتر به صورت دژنرسانس شدید واکوئولی و نکروز شدید هپاتوسیستها، نفوذ سلولهای آماسی و پرخونی در بافت کبد مشاهده گردید . نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد با افزایش غلظت و مدت زمان رویارویی ماهیها با نانوذرات اکسیدآهن آسیبهای واردشده به بافت کبد افزایش و میزان تجمع آهن در بافت کبد کاهش یافته است.
