امروزه رشد نامناسب شهرنشینی وتکنولوژی، منجر به ایجاد شرایطی ناامن در شهرها برای بزرگ شدن و زندگی کودکان شده است. توجه به نیازهای کودکان در فضاهای عمومی شهری یکی از مسائل مهم و ضروری در مدیریت و برنامه‌ریزی شهری است. در نظام‌های پیشرفته برنامه‌ریزی شهری در جهان، توجه به استانداردهای شهر کودک مدار باعت ایجاد فضاهای عمومی مناسب در انطباق با نیاز کودکان شده است. این مهم در شهرهای ایران از جمله آمل مورد توجه قرار نگرفته است. لذا در پی چنین ضرورتی پژوهش حاضر بر آن است تا به ارزیابی شاخص‌های شهر دوستدار کودک در شهر آمل پرداخته و وضعیت تناسب این شاخص‌ها را با وضعیت فعلی فضاهای عمومی منتخب شهر، مورد بررسی قرار دهد. روش شناسی پژوهش حاضر مبتنی بر رویکردهای توصیفی و تحلیلی است. داده‌های مورد نیاز از طریق انجام برداشت‌های میدانی و تکمیل پرسشنامه‌های مورد نظر بوده است. از نرم افزار SPSS جهت تحلیل داده‌های آماری و آزمون‌هایی از قبیل تی تک نمونه ای و فریدمن استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش والدین کودکان شهر آمل بوده و حجم نمونه طبق فرمول کوکران 200 نمونه تعیین گردیده و روش نمونه‌گیری از نوع خوشه‌ای بوده است. یافته‌های این تحقیق نشان داد که با توجه به میانه نظری عدد(3) به غیر از مؤلفه تعلق مکانی، میانگین بقیه مؤلفه‌های شهر کودک مدار پایین تر از عدد 3 بوده که بیانگر نامطلوب بودن آنها می‌باشد؛ همچنین بین میانگین رتبه متغیرهای پژوهش در سطح آلفای کمتر از پنج درصد تفاوت معناداری وجود داشته، به طوری که در بین مؤلفه‌ها به لحاظ سطح مطلوبیت، مؤلفه تعلق مکانی بالاترین رتبه و مؤلفه فضای شهری و بازی، پایین‌ترین رتبه را داشته است.
