از آنجایی که عطار بنابر نقل خود در مقدمه ی تذکره الاولیاء،مبدع این اثر نبوده و ذکر روایات اولیاء در اثرمذکور اقتباسی از روایات اثار متقدم وی بوده است،مسئله ی پژوهش حاضر: بررسی نحوه ی مواجهه ی عطار در نقل روایات و رویکرد اتخاذی وی در جایگاه نقال و مترجم است که به علت گستردگی عرفا در اثر مذکور، پژوهش حاضر به روایات مختص به شبلی پرداخته است،محور های روایات شبلی در تذکره الاولیاء و منابع متقدم عطار با رویکردی توصیفی-اماری تطبیق و بررسی شد که منابع متقدم یاد شده بنابر کهن ترین زمان زندگی نویسندگان اثار به زندگی عطار به این ترتیب است: اللمع فی التصوف،التعرف لمذهب اهل التصوف،طبقات الصوفیه و یلیه ذکر النسوه المتعبدات الصوفیات،حلیه الاولیاء و طبقات الأصفیاء،رساله ی قشیریه،لطائف الاشارات تفسیر القشیری،طبقات الصوفیه،کشف المحجوب،صفه الصفوه. دستاورد پژوهش حاضر به طور خلاصه از این قرار است که: عطار در جایگاه مذکور موضع یکسانی نداشته و نقشی دوگانه را ایفا نموده است.وی روایاتی از شبلی را از منابع متقدم خود بدون دخل و تصرف،ضمن ترجمه و نقل اقتباس نموده است و در اقتباس روایاتی با استفاده از عناصر تاویل،حذف و تفسیر سبک و نص خود را اعمال نموده است.
