هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش معنوی و هوش هیجانی با استرس شغلی کارکنان دانشگاه است. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان 1389 بودند که از میان آنها - شاغل دانشگاه مازندران در سال 90 64 نفر بهطور تصادفی انتخاب شدند. برای جمعآوری دادهها از مقیاسهای هوش هیجانی سیبریا شرینگ ( 1999 )، هوش معنوی جامع آمرام ودرایر ( 2007 ) با هنجار ایرانی و پرسشنامه استرس شغلی فیلیپ رایس ( 1992 ) استفاده شد. سپس دادههای بهدست آمده با استفاده از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری (همزمان) تحلیل شد. یافتهها نشان داد مولفههای هوش هیجانی، ( 17 درصد) و مولفههای هوش معنوی 31 درصد) تغییرات مربوط به استرس شغلی کارکنان دانشگاه را تبیین میکنند. بر مبنای نتایج این پژوهش میتوان گفت هوش معنوی بیشتر از هوش هیجانی میتواند پیشبینیکننده مناسبی برای استرس شغلی باشند. بنابراین به مسئولین دانشگاه پیشنهاد میشود که با برگزاری کارگاههای آموزشی در زمینه هوش معنوی و هوش هیجانی در کاهش استرس شغلی کارکنان دانشگاه کوشید.
