ضیاء فلاح محمدی

سابقه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن و ناتوا نکننده سیستم عصبی است که میلین سیستم اعصاب مرکزی را تخریب می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی قدرت و فعالیت عضلانی در دو نوع از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس در مقایسه با افراد سالم بود. مواد و روشها: این تحقیق از نوع مطالعه مقطعی - تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش را زنان و مردان مبتلا به بیماری اماس استان Secondary و 22 نفر در نوع (RR) Relapsing-remitting multiple sclerosis مازندران تشکیل دادند. 45 نفر در نوع و 38 نفر در گروه کنترل پس از تکمیل رضایت نامه وارد مطالعه شدند. اندازه گیری قدرت (SP) progressive multiple sclerosis بیشینه عضلات چهارسر از طریق فرمول بزریسکی و بازکننده تنه از طریق دینامومتر انجام شد. همچنین فعالیت 4 عضله ساقی قدامی، عضله دوقلو داخلی، عضله نازک نئی بلند و عضله نعلی مورد بررسی قرار گرفت. کلیه یافت هها از طریق آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه بین گروهها تحلیل شدند. میانگین فعالیت عضلات، بیشینه فعالیت .(P<0/ نتایج: تفاوت معناداری بین گروه سالم و بیمار و بین دو نوع بیماری وجود دارد ( 05 میباشد. SP بیشتر از نوع RR عضلات، هم انقباضی و قدرت عضلانی در نوع بیماری نتیجهگیری: سیر پیشرفت بیماری نشان میدهد قدرت و فعالیت عضلانی در بیماری اماس ابتدا افزایش و سپس کاهش مییابد. درنتیجه، میتواند بهترین زمان برای حفظ وضعیت بدنی افراد درگیر با بیماری اماس باشد و مراحل اولیه این اختلال ناتوا نکننده RR دوره زمانی می تواند در کاهش علائم آینده، تعیین کننده باشد.