ضیاء فلاح محمدی

هدف از این تحقیق بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت هوازی دویدن روی نوارگردان تا حد واماندگی با و بدون مصرف مکمل منیزیم سولفات بر شاخص های فعالیت الکتریکی عضله، لاکتات، VO2max ، TTE و VT در مردان غیرفعال دانشگاهی و ارتباط بین آن ها بود. روش شناسی: 16 دانشجوی پسر غیرفعال (سن 18/1 ± 25/25 سال، قد 75/4 ± 18/176 سانتی-متر، وزن 65/25 ± 51/79 کیلوگرم) به طور تصادفی و دوسوکور به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. قبل و بعد از دوره مکمل گیری، تست بروس فزاینده برای تعیین شاخص های فعالیت الکتریکی عضله، لاکتات، VO2max ، TTE و VT انجام شد. یافته ها: VO2max ، TTE و VT گروه مصرف کننده منیزیم سولفات به ترتیب با افزایش (05/0 %)، (57/11 %) و (44/5%) همراه بود. مکمل منیزیم سولفات بروز EMGFT را افزایش (140/0%) و زمان رسیدن به واماندگی (TTE) در هنگام اجرای تست فزاینده هوازی را به تاخیر انداخت و آستانه تهویه ای (VT)، VO2max را به طور معناداری افزایش داد ( 05/0 p<). همچنین بین شاخص های الکترومیوگرافی عضلانی، VO2max و VT همبستگی معناداری وجود داشت( 05/0 p<). نتیجه گیری: به نظر می رسد مصرف مکمل منیزیم سولفات احتمالا به وسیله کاهش تکیه بر گلیکولیز بی هوازی و افزایش سطوح اریتروسیت و هموگلوبین خون و همچنین تأمین ATP به عنوان سوخت رایج بدن و برقراری تعادل کلسیم باعث بهبود عملکرد در کار زیربیشینه فزاینده و افزایش TTE در مردان دانشگاهی غیر فعال شد.