مهمترین وجه تمایز انسان با سایر حیوانات قدرت فکری اوست و با بهره گیری از چنین قدرتی است که از همکاری و مشارکت همنوعان خود استفاده می کند. امروزه صاحب نظران علم مدیریت به این نتیجه رسیده اند که استفاده ازکار گروهی کلید حل بسیاری از معضلات سازمان بوده و بهره وری واحدهای کاری را به نحو قابل ملاحظه ای افزایــــش می دهد.مشارکت شاید تنها رایج ترین موضوع در بررسی و باز کاوی رفتار سازمانی در اداره عمومی است. اولویت بندی و بررسی فاکتورهای مشارکت در سازمان ها در کانون توجه پژوهشگران رفتار انسانی به ویژه بر مدیریت علمی، جای دارد. در جنبش دهه 1960 و دهه 1970 و امور اداری عمومی نو، مشارکت جایی نمایان داشت، و بخش عمده کوشش در بالندگی سازمان را هم اکنون در اختیار دارد. مشارکت یک مفهوم بنیادی در بررسی انگیزش و نیز موضوعی بنیادی در بررسی تصمیم گیری است، زیرا در گسترده فراگرد انتخاب و گزینش جایگاهی ویژه دارد. با این همه به رغم بسیاری از گواهه های حاکی از اهمیت مشارکت در مدیریت عمومی، بسیاری از سازمانهای دولتی همچنان ساختار رده بندی شده را حفظ کرده، از راه فرادگردهای غیر مشارکتی، و به نسبت متمرکز، به کار می پردازند.شرکت های تجاری جدیدی که وارد عرصه رقابت در بازار می شوند ناچارا هزینه های زیادی همچون استخدام پرسنل خبره، در اختیار گرفتن فضای کاری، بودجه مربوط به واحدهای تحقیق و توسعه، لوازم و تجهیزات و .... در نظر می گیرند این شرکت ها همچنین دارای تمایلاتی از قبیل جهانی شدن، افزایش مشتریان ثابت، افزایش سود آوری و... هستند و در عین حال با محدودیت ها و مشکلاتی از جمله کمبود منابع، تغییرات سریع تکنولوژی و بازار روبرو هستند. وجود شرکت هایی که در بازار ها با هم رقابت می کنند باعث حفظ روحیه رقابت پذیری می شود راه منطقی برای رسیدن به این اهداف و آرمان ها عمل مشارکت در سازمان هاست. در مقاله حاضر ضمن مرور ادبیات موضوعی مربوط به اولویت بندی عوامل مؤثربر عملکرد شرکت های مشارکتی همچون تنوع محصول ، تنوع خدماتی و .... به دسته بندی جدیدی خواهیم پرداخت. (Rouse, 2014)
