این پژوهش بدنبال تبیین مدلی برای رتبه بندی شرکت ها از لحاظ میزان گزارشگری زیست محیطی و اجتماعی و راهبری شرکتی (ای اس جی) به روش تحلیل سلسله مراتبی در ایران می باشد. برای این منظور بر اساس مدل مفهومی که از چارچوب ها، دستورالعمل ها، سیستم های رتبه بندی موجود در حوزه مسئولیت اجتماعی، گزارشگری پایداری، زیست محیطی و اجتماعی و راهبری، استخراج شده، پرسشنامه پژوهش تدوین گردید. سپس پرسشنامه پژوهش در معرض نظرخواهی خبرگان قرار گرفته و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبیAHP نتایج آن استخراج شد. در نهایت با بررسی چارچوب ها و دستورالعمل ها و سیستم های رتبه بندی مذکور، هر شاخص تبیین و چک لیستی از معیارها تهیه گردیده و داده های پژوهش به روش تحلیل محتوا از گزارش های مالی 79 شرکت فعال صنایع مختلف طی سال 90 تا 94، جمع آوری گردید. نتایج تحقیق نشان می دهد که ابعاد افشای اجتماعی، زیست محیطی و راهبری شرکتی به ترتیب با ضرایب 387/0 و 337/0 و 275/0 در مدل دارای بیشترین امتیاز "ای اس جی" می باشند. ضمنا نرخ ناسازگاری کلیه ابعاد و مؤلفه ها کمتر از 1/0 و قابل قبول است. همچنین یافته ها نشان می دهد که میانگین امتیاز افشای "ای اس جی" در ایران حدود 29 درصد است. افشای اطلاعات راهبری شرکتی در گزارش های شرکتهای ایرانی طی سالهای مورد مطالعه روند صعودی داشته است؛ در حالی که افشای اطلاعات زیست محیطی و اجتماعی و در نهایت افشای "ای اس جی" روند متغیری داشته است. سطح پایین افشای ابعاد "ای اس جی" در شرکتهای ایرانی، نشان دهنده ی شکاف وضعیت موجود از انتظارات خبرگان است.
