افشای ریسک همواره به‌عنوان بخشی از اطلاعات مربوط موردتوجه سرمایه‌گذاران و سیاست‌گذاران بوده است. موضوعی که به شفافیت بیشتر صورت‌های مالی در بازار مالی کمک می‌کند. درواقع افشای ریسک نقش مهمی در کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و درنهایت هزینه نمایندگی دارد و همچنین می‌تواند به نقدشوندگی بیشتر سهام منجر شود. علاوه بر آن افشای ریسک می‌تواند به خاطر ارزش بازخور باعث عملکرد بهتر شرکت شود. بدیهی است این تأثیرها در محیطی با سطوح حاکمیت شرکتی قوی-ضعیف می‌تواند متفاوت باشد. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر بررسی اثر افشای ریسک بر نقدشوندگی سهام و عملکرد شرکت با نقش تعدیل‌کنندگی حاکمیت شرکتی است. روش: مطالعه حاضر پژوهشی توصیفی-رگرسیونی است که برای دستیابی به هدف پژوهش، داده‌های 162 شرکت پذیرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1391 الی 1400 با استفاده از رگرسیون چند متغیره، مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفته است، که برای این منظور درآن از نرم افزارهای Excle و Eviews v10 استفاده‌شده است. نتایج و یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که افشای ریسک بر عملکرد شرکت و نقدشوندگی سهام اثر مثبت و معناداری دارد و همچنین، حاکمیت شرکتی نیز نقش تعدیل‌کنندگی بر اثر افشای ریسک بر عملکرد شرکت و نقدشوندگی سهام دارد. کاربردها: این مطالعه می‌تواند به سهامداران و مدیران و همچنین ناظران بازار سرمایه در زمره تصمیمات مالی کمک شایانی کند. کاربرد این پژوهش برای سهامداران ازجهت تصمیم گیری و مشخص شدن اطلاعات مربوط و مفید و هدفمند، و انتخاب پرتفوی مناسب می باشد. مدیران نیز بر ارزیابی بازخور اطلاعات بر عملکردشان و ضرورت تقویت اجرای حاکمیت شرکتی در شرکتها می باشددرنهایت این تحقیق می تواند با توجه به نقش تعدیل کنندگی حاکمیت شرکتی به تاکید بر ضرورت تقویت در اجراء حاکمیت شرکتی در شرکت ایرانی کمک کند.
